علی خواجه حیدری

من واقعا نمیتونم خودمو آروم کنم 

به شدت حالم بده 

شما متاثر شدید من نابود شدم 

قشنگ شکستم 

از دیشب یه بند گریه و نفس تنگی و حالت تهوع 

وقتی عصبی میشم اینطوری میشم 

دارم خود خوری میکنم 

رسما قصد جونم و کردم 

درود آقای حیدری عزیز 

تا جایی که یادم میاد تو مدرسه بهمون میگفتن درس بخونید‌ از همون موقع سر چیزهای کم اهمیت بارها و بارها بچه ها رو تنبیه کردن که نظم از همه چی مهم تره اما آیا نظم و به ما یاد دادن؟!! یا فقط به ما برنامه دادن و ما مثل یک کامپیوتر اونو قبول کردیم.چرا من باید تو دوران مدرسه بستن و باز کردن اسلحه رو یاد بگیرم درحالیکه من در آینده نه دوست دارم اسلحه بدست بگیرم و نه توانش رو دارم ، بستن همین اسلحه و رفتن به اردوگاه نظامی آیا به روح من آسیب نمیزنه؟!  اصلا آسیب هم نزنه چرا نمیپرسن تو دوسش داری یا نه چرا باید سلام نظامی رو یاد بگیرم اما ندونم یدونه چک چطور نوشته میشه؟  چرا ی پسر نباید بدونه وقتی میخواد از کشور خارج شه ولی سربازی نرفته چه مبلغی رو باید گرو بذاره ؟!

چیزهای مهمتری هستن که به ما نگفتن مثل کاربرد ادارات ، نوشتن چک ، کمکهای اولیه ، چطور گرفتن پاسپورت ، کاربرد دفتر ثبت اسناد و ... که خیلی زیادن و به مراتب مهم تر و کاربردی تر

بچه ها وقتی کلاس کثیف باشه کلی داد و بیداد میکنن که کلاس نامرتبه و مستخدم باید تمیز کنه اما خودشون یکبار جارو دستشون نگرفتن که جارو کنن و شاید اون بنده خدا وقت نکرده باشه ،اینطوری مدرسه خانه دوم ماست؟! یعنی ما هم مادر مون وقت نکنه خونه رو تمیز کنه داد می‌زنیم که چرا تمیز نکردی یا خودمون ی دستمال میگیریم و تمیز میکنیم ؟ 

فقط گفتن مدرسه خانه دوم ماست اما آیا مدرسه رومثل خونه خودمون دونستیم یا اجازه دادن بدونیم؟! 

جامعه ما افسرده است چون نه تنها حال همدیگه رو خوب نمی‌کنیم بلکه یک حالی هم میگیریم اون عزیزی که کلی زحمت کشیده تا قبول بشه و بره یک رشته خوب و بخواد درس بخونه اگر بهش رسیدگی نشه اگه حالش خوب نشه بیمار میشه و به ی نفر نیاز داره که حالشو خوب کنه فرضا بره پیش یک روانپزشک اما من خودم حتی شک دارم که حال اون روانپزشک هم خوب باشه  :/

از نهضت و  از رشته های حقوق و حسابداری و... معلم جذب می‌کنند درحالیکه اون معلم اصلا رشتش مربوط نیست و متخصص نیست فقط میخواد یک شغلی داشته باشه و یک درآمد اما این خیانت به بچه ها نیست، وقتی کسی به اشتباه بزرگ میشه به اشتباه رشد می‌کنه، به اشتباه یاد میگیره، به اشتباه کار می‌کنه و بعداً ممکنه به اشتباه هم کار خلافی انجام بده ولی خودش تقصیر کار نیست اشکال از جای دیگریه 

حقوق معلم ها خیلی کمه  این بین یک سری واقعا زحمت میکشند و دست و شانه و بدنشون فرسوده میشه و شوقی نمی‌مونه برای درس دادن و نمیتونه کاری رو درست پیش ببره چون خسته است و باید حقوقی رو که با زحمت درآورده آخر سر خرج عمل دیسک بکنه خوب این انسان چطور می‌تونه یک ناجی باشه وقتی باید هفته ای چند جلسه بخاطر کمرش بره فیزیوتراپی و درد بکشه ؟!  

وقتی دانش آموز با پررویی تمام به معلم میگه باید درس بدی پس برای چی حقوق میگیری انتظار داری در آینده اون یک مادر یا پدر خوب باشه اون تربیت خودش به اندازه کافی ناصحیحه حالا واویلا عاشق بشه و با طرف مقابل نسازه گرچه شک دارم چنین آدمی اصلا بتونه با همچین گستاخی و غروری عشق وتجربه کنه

وقتی بچه ای با ۱۰ سال سن کار می‌کنه در اینده اصلا می‌تونه عاشق و درمانگر باشه ، شاید دلش پاک باشه اما وقتی باید تو خونه بازی می‌کرده داشته پول می‌شمرده و معشوق اون فقط پوله نه چیز دیگه 

اصلا نظام های ساده ای که سر صف می‌گرفتیم به چه دردی میخوره  وقتی میری اداره ای کار انجام بدی مسئولش کار آشناشو اول انجام میده ....

اصلا چرا استاد دانشگاه سر یک مسئله کوچیکی باید با سرنوشت دانشجوش بازی کنه 

یاد گرفتیم به فکر خودمون باشیم نه دیگران پس نباید هم انتظار داشته باشیم عاشق بشیم ناجی بشیم یا حال بقیه رو خوب کنیم ،حال خودمون خوب نیست مگر بخوایم که خوب باشیم که اونم با این وضعیت شدنش سخته بیشترمون به غلط بزرگ شدیم ،  راستی ی سر به وبسایت( یک  حس خوب)بزنید شاید اونجا افرادی ناجی و صلح جو  رو پیدا کردید که قطعا پیدا میکنید 

پایدارباشید🌹

خبر آقا عرفان رو شنیدید؟😭😭😭😭